De ervaring van Linsey

Hallo iedereen,

Ik ben Linsey, 26 jaar en woon in Antwerpen. Mijn Quadrivas therapeute, Rachel Jansen te Eindhoven, vroeg me om mijn verhaal te delen vanwege de “Lipedema Awareness month”. Ik deel mijn verhaal om lipoedeem de aandacht te geven die ze nodig heeft en om jullie een beeld te geven over hoe de behandeling mij hielp te verbeteren. Fysiek maar vooral mentaal.

Ik ben altijd een sportief meisje geweest. Van mijn 7 jaar tot en met mijn 21 jaar speelde ik korfbal. Al van in mijn puberteit had ik problemen met mijn benen, niet dat ze ‘dik’ waren, maar ik had wel ‘vollere’ benen en billen ten opzichte van mijn leeftijdsgenoten. Ik liep bijna nooit in korte rokken of broeken, achteraf gezien had ik dat beter wel gedaan…

In de zomer van 2016 merkte mijn mama op dat er iets ‘raar’ was met mijn benen. Wanneer ze in mijn kuiten duwde, verschenen er allemaal putjes. Niet de zogenaamde putjes die je ziet als je last hebt van sinaasappelhuid, maar diepere putten. Ik lachte het weg en ging opnieuw op mijn eten letten en wat meer lopen. Hoe meer ik ook sportte of hoe meer ik lette op wat ik at, niets hielp. Vroeger viel ik af als ik ongeveer twee weken op ‘dieet’ ging, maar nu viel ik geen gram af. Soms kwam ik zelfs bij… Dit was het parcours dat ik heb afgelegd vanaf de zomer van 2016 tot en met eind 2018. Dit ging gepaard met mentale ups en downs. Op een dag las mijn mama over de ‘Quadrivas therapie’. Ze spoorde me aan om de informatie op de website eens te lezen. Na het lezen dacht ik dat dit misschien wel de diagnose kon zijn, maar ik was nog altijd niet zeker.

Op vrijdag 18 januari 2019 had ik een afspraak in het UZ, te Leuven. Daar werd ik gediagnostiseerd met de genetische aandoening, lipoedeem. Volgens de dokters kon ik er niets meer aan doen. Mijn benen gingen niet meer verbeteren, het enige wat ik kon doen was op mijn eten letten en daarnaast genoeg bewegen. In het ziekenhuis ontving ik een overzicht van allerlei zaken die ik niet meer mocht eten en wandelde ik buiten met een zeer laag zelfbeeld. Dit was niet wat ik wou horen. Ik had gehoopt dat ik een antwoord zou krijgen op al mijn vragen en dat er een oplossing zou zijn. De maanden nadien waren een echte rollercoaster aan emoties, de ene dag voelde ik me goed en de andere dag was een gevecht met mezelf. Mijn man was (en is) nog altijd mijn grote steun, maar toch was ik enorm bang dat hij me zou verlaten vanwege mijn benen. Dat zou ik mezelf nooit vergeven, ook al kan ik er niets aan doen.

In de zomer van 2019 had mijn mama me dan toch aangemoedigd om contact op te nemen met één van de therapeutes van Quadrivas. Ik kreeg onmiddellijk een reactie dat de wachttijd minimaal 3 maanden zou bedragen want alle plekjes zaten vol. Ik telde de maanden af tot ik op gesprek kon komen.

Op 17 oktober 2019 ontving ik een mailtje dat ik op 29 oktober mijn eerste gesprek kon hebben. Ik was door het dolle heen, maar hoopte niet te veel op een positief verloop. Dit gevoel was gebaseerd op mijn bezoek aan Leuven in januari. Het eerste contact met Rachel was zeer positief! Een warme en goedlachse vrouw die onmiddellijk mijn probleem begreep. Ze wist waarover ze sprak en gaf me meteen een comfortabel gevoel.

Deze therapie heeft mijn leven voor een groot deel veranderd. Mijn zelfbeeld is al iets meer gestegen en ik durf zelfs kleedjes te dragen tot boven mijn knie! Dit had ik al lang niet meer gedaan… Sinds 29 oktober heb ik in totaal 8 cm verloren aan mijn bovenbenen. Ik ben nog nooit, in heel mijn leven, zo blij geweest met mijn benen. Los van het emotionele heeft deze therapie ook écht een fysiek voordeel. Sommige vrouwen zullen niet de centimeters verliezen die ze willen, maar je lichaam ervaart vanaf de eerste behandeling minder pijn. Het is alsof je benen voor het eerst zuurstof krijgen en mogen genieten van een normale doorbloeding.

Zo, dit was mijn verhaal. Hopelijk herkennen sommige vrouwen wat ik heb meegemaakt!

x. Liefs Linsey